Kierunek San Pedro de Atacama

Po relaksie Wielkanocnym w Humahuace i zebraniu siÅ‚ do dalszej podróży ruszyliÅ›my znowu w kierunku Chile. Być w Ameryce PoÅ‚udniowej i nie postawić stopy na Atakamie… to nie w naszym stylu! Oznacza to, że zaczynamy wjeżdżać na poważne wysokoÅ›ci. Droga z Argentyny wspina siÄ™ na przeÅ‚Ä™cz Jama na wysokość ponad 4800m n.p.m. aby opaść na 2500m n.p.m. do San Pedro de Atacama – znanej bazy wypadowej do oglÄ…dania pustyni.

Z Humahuaki wyruszamy późno, docieramy do miejscowości Purmamarca, gdzie kupujemy gruby, wielki koc, który mam nam pomóc przetrwać zimne noce. Zdegustowani ceną kempingu w mieście nocujemy około 10km za miastem, nad korytem wyschniętej rzeki. Jest późno i w dodatku zbiera się na burzę, więc szybko chowamy się do namiotu. W nocy kilka razy budzą nas grzmoty oraz deszcz- coś nowego. Ostatnia burza spotkała nas pierwszej nocy w Argentynie, w lutym. Rano widoki są przepiękne a mgły leniwie dźwigają się z doliny. Zaczynamy wspinaczkę. Jestem tym trochę zestresowany. Auto musi sobie poradzić z dużo mniejszą zawartością tlenu w powietrzu i wciągnąć nas i cały ciężar bagażu na dużą wysokość.

Ale, pomimo obaw, wszystko idzie zgodnie z planem i docieramy do pierwszego na naszej drodze solniska – Salinas Grandes jeszcze po stronie ArgentyÅ„skiej. Zachwycamy siÄ™ księżycowym krajobrazem i zjadamy kanapki posolone solÄ… podniesionÄ… z ziemi. Ruszamy w kierunku Susques. Tam próbujÄ…c znaleźć sklep trafiamy na przepiÄ™kny, zabytkowy koÅ›ciółek – pod wezwaniem Naszej Panienki z Betlejem. Budowla pochodzi jeszcze z szesnastego wieku i robi ogromne wrażenie. Sama miejscowość różni siÄ™ znacznie od reszty kraju. Leży na 3900m n.p.m. i spotykamy tam trochÄ™ innych ludzi. Widać, że potomkowie Indian mieszkajÄ… tu do dziÅ›.

Droga wznosi się dalej, do miejscowości Jama, gdzie postanawiamy zanocować w hotelu przy stacji benzynowej, gdyż zapowiada się zimna i wietrzna noc. Rano odprawiamy się szybko i ruszamy do Chile podziwiając krajobraz Altiplano. Zatrzymujemy się przy słonych jeziorach, podziwiając zwierzęta, których tu nie brakuje.

Ostatni etap podróży to zjazd do San Pedro de Atacama. TrzydzieÅ›ci kilometrów i 2500m w dół. Droga jest naprawdÄ™ stroma. Zastanawiam siÄ™, jak wjedziemy na niÄ… pod górÄ™, bo za dwa dni planujemy udać siÄ™ tÄ™dy do Boliwii. Z drogi roztacza siÄ™ piÄ™kny widok na pobliskie wulkany oraz na wielkÄ… równinÄ™ Atakamy. UważajÄ…c na hamulce zjeżdżamy do San Pedro de Atacama, które odstrasza nas swoim zgieÅ‚kiem miejscowoÅ›ci turystycznej i tÅ‚umami ludzi. Postanawiamy zanocować na pustyni i to okazuje siÄ™ Å›wietnÄ… decyzjÄ…. Miejsce jest wspaniaÅ‚e – poÅ‚ożone okoÅ‚o 15km na północ za miastem przy drodze obsÅ‚ugujÄ…cej gazociÄ…g. Dojazd nie jest Å‚atwy, ale nasze auto dzielnie forsuje kolejne podjazdy. Zostajemy tam dwa dni. Niebo nocÄ… jest obÅ‚Ä™dne.